Paragwaj - największe atrakcje

Encarnacion - jedno z najładniejszych miast Paragwaju.

Atrakcje Paragwaju nie należą do największych w Ameryce Południowej. Co więcej, Paragwaj nie ma zbyt wielu atrakcji. Jadąc do tego państwa nie spodziewałem się cudów, jednak ostatecznie państwo bardzo mi się spodobało. Mała ilość atrakcji powoduje, że w dość łatwy sposób możemy dobrze poznać Paragwaj i odkryć, co ma nam do zaoferowania. Poznaj z nami wszystkie atrakcje Paragwaju!

Jezuickie świątynie w Paragwaju

Jezuickie świątynie to największe zabytki Paragwaju. Jest to szereg dobrze zachowanych osiedli misyjnych, które zostały zbudowane przez jezuitów w XVIII wieku. Osady te miały na celu nawrócenie rdzennej ludności na chrześcijaństwo. Stanowią bardzo ważną część kolonialnej historii Paragwaju.

Z trzech kompleksów położonych w Paragwaju dwie znajdują się na liście światowego dziedzictwa UNESCO. To jedyne pozycje na tej liście, jakie pochodzą z Paragwaju. Ich historia jest dość niesamowita. W czasach kolonizacji, na tereny dzisiejszego pogranicza Brazylii, Argentyny i Paragwaju przybyli Jezuici, którzy mieli w planach nawracanie Indian. Misjonarze budowali osobne wioski, nazywane misyjnymi osiedlami, tak zwanymi redukcjami (reducción), gdzie  przymusowo przesiedlano Indian, których uczono zachodniego stylu życia. Redukcje posiadały kościół, mieszkania, szkołę oraz zakłady pracy. Pierwszą redukcję otworzono w 1609 roku w San Ignacio w Argentynie. Ludność indiańska, prócz indoktrynacji religijnej, uczona była uprawy ziemi, tkactwa oraz innych prac, natomiast młodzież była edukowana w szkołach. Mimo że brzmi to irracjonalnie, redukcje były dla Indian szansą na lepsze życie - gdyby nie one, większość Indian redukcji zginęłoby w trakcie niewolniczej pracy na rzecz Hiszpanów.

Z czasem jezuickie redukcje stały się czymś na wzór sfederowanych miast-państw, które były zarządzane przez Jezuitów. Na ponad 100 lat region, w którym funkcjonowały redukcje, był de facto niezależną republiką, nazywaną dzisiaj Republiką Guarani. Działalność i wpływy Jezuitów doprowadziły w końcu do wypędzenia jezuitów z Hiszpanii i przejęcia redukcji w 1768 roku.

Dzisiaj redukcje są ruinami, które stanowią wielką atrakcje w Paragwaju oraz Brazylii i Argentynie. Wszystkie trzy paragwajskie redukcje znajdują się niedaleko miasta Encarnacion. Dwie najważniejsze, znajdujące się na liście UNESCO redukcje, La Santísima Trinidad de Paraná oraz Jesús de Tavarangue są położone kilka kilometrów obok siebie, dzięki czemu możemy odwiedzić je obie w ciągu jednego dnia. Trzecia z redukcji w Paragwaju, San Cosme y Damian Znajduje się na zachód od Encarnacion. Jeżeli odwiedziliśmy dwie główne redukcje, ją polecam jedynie pasjonatom historii.

Jezuickie ruiny w Ameryce Południowej.

Wstęp na jedną z redukcji kosztuje 25 000 PYG. Jeden bilet kupiony w dowolnej z powyższych jezuickich ruin upoważnia do bezpłatnego wstępu na pozostałe ruiny w ciągu następnych 72 godzin.

Do miejscowości, w której położone są dwie redukcje (Trinidad) dojedziemy z dworca w Encarnacion busem za 7000 PYG. Czas przejazdu to około 45 minut. Musimy wysiąść na Entrada de las Ruinas (kierowcy mają w zwyczaju informować o tym stopie). Po wyjściu musimy przejść niecałe 500 metrów do ruin.

Tama Itaipu

Niecodzienna atrakcja położona niedaleko brazylijskich wodospadów Iguazu. Jest to największa elektrownia wodna na świecie pod względem produkcji energii. Zapora tworzy duży zbiornik wodny, jezioro Itaipu. Tama znajduje się na granicy Paragwaju i Brazylii. Jeszcze do niedawna w miejscu tamy znajdowały się wodospady podobne do tych po stronie Brazylii. Na terenie Paragwaju znajdował się Guairá - najpotężniejszy wodospad na świecie. Był aż ośmiokrotnie większy od swojego sąsiada w Iguazu, a jego wysokość wynosiła 114 metrów. Badania wykazały, że szum tego wodospadu słyszalny był z odległości 32 kilometrów. Dzisiaj nie ma po nim śladu. Wszystko dzięki człowiekowi. Brazylia i Paragwaj postanowiły wykorzystać ogromny przepływ wody do produkcji energii. Wybudowały w tym miejscu ogromną hydroelektrownie – Itaipu. Uruchomiono w 1982 roku. Wtedy też wodospad został zalany tworzącym się sztucznym zbiornikiem. Itaipu zapewnia w chwili obecnej 95% zapotrzebowania na prąd Paragwaju i około 20% zapotrzebowania Brazylii. Do czasu otwarcia przez Chiny Zapory Trzech Przełomów (2010), Itaipu było największą hydroelektrownią na świecie.

Od strony Paragwaju można dojechać na tamę i przejść się nią (bez opłat), lub przejechać autokarem po jej najciekawszych miejscach w obecności przewodnika (zakaz wychodzenia z autokaru). Aby dotrzeć do Itaipu należy w Ciudad del Este wsiąść w jakkikolwiek autobus Hernandarias i poinformować kierowcę, aby zatrzymał się przy wejściu do niej. Na wejściu zostaniemy pokierowani dalej. Wycieczki ruszają codziennie o pełnej godzinie, ostatni kurs o godzinie 16:00. Wycieczka darmowa, należy okazać paszport. Świetnie będzie również odwiedzić tamę od strony brazylijskiej, która oferuje zwiedzanie tamy od wewnątrz.

Potrójna granica (Tres Fronteras)

Tres Fronteras - trzy granice: Paragwaju (po lewej), Brazylii (po prawej) i Argentyny.

Paragwaj, Brazylia i Argentyna mają niesamowitą granicę - w jednym miejscu rzeka Parana stanowi granicę tych trzech państw. Oficjalnie to miejsce nazywane jest Tres Fronteras. Dzięki naturalnemu wzniesieniu terenu wszystko pięknie widać, dzięki czemu stając na wzniesieniu można i objąć wzrokiem trzy kraje. Piękne widoki gwarantowane. W chwili obecnej każde państwo ma swoją część Tres Fronteras zaadoptowaną pod turystę. Paragwaj to jedynie skromne ławeczki, a Brazylia skończyła niedawno adaptacje granicy na płatny park zabaw z tarasem (raczej nie warto). Najpiękniej Tres Fronteras prezentuje się w Argentynie.

Wodospad Monday's Falls

Ameryka Południowa to oczywiście ogromny, wielokilometrowy kompleks wodospadów Iguazu - jedna z największych atrakcji tej części świata. Paragwaj dzieli wodospady Iguazu z Argentyną i Brazylią. Po jego stronie jest niestaty najmniej atrakcyjna część wodospadów. Głównym punktem jest położony kilka kilometrów od brazylijskiego Iguazu park narodowy, na którego terenie znaduje się wodospad Monday's Falls (Saltos del Monday). Wodospad ma 40 metrów wysokości i około 120 metrow szerokości. Warto wykupić dodatkowy bilet na wjazd panoramiczną windą, która umożliwia spojrzenie na wodospad z wysokości.

Koszt wstępu to 25 000 PYG + przejazd windą 20 000 PYG, niestety, ale dla turystów są osobne bilety za 10 USD (za sam wstęp, bez windy), nawet mówiąc po hiszpańsku marne szanse, że uda Ci się kupić normalny bilet. Uwaga! Płatność wyłącznie gotówką. Do wodospadu najlepiej dojechać taksówką z miasta Ciudad del Este, przejazd w dwie strony (łącznie z oczekiwaniem taksówkarza podczas Twojej wizyty na wodospadzie) powinno kosztować 80 000-100 000 PYG. Czynne codziennie w godzinach 8:00-17:00.

Most Przyjaźni

Most Przyjaźni (hiszp. Puente Internacional de la Amistad, port. Ponte Internacional da Amizade) to most łączący paragwajskie miasto Ciudad del Este z brazylijskim miastem Foz do Iguaçu. Most został otwarty w 1965 roku. Ma 552,4 metrów długości. Jest bardzo ważnym miejscem dla obu gospodarek. Życie na moście trwa znaczną część doby. Po stronie Paragwaju zaraz za mostem rozpoczyna się raj dla wszystkich zakupowiczów - ogromne, ciągnące się kilometrami chaotyczne skupisko straganów oraz sklepów i kilku galerii handlowych, w których kupimy wszystko.

Laguna Blanca

Najbardziej niesamowity zbiornik wodny w Paragwaju. Ze względu na swoje położenie na wapiennym piasku, woda jest całkowicie przezroczysta. Głębokość wody wynosi w najgłębszym miejscu 7 metrów. Ze względu na małą ilość mieszkańców w okolicy region posiada bardzo rozbudowaną ekostrukturę, do tej pory zarejestrowano nad jeziorem prawie 300 różnych gatunków ptaków! Przy jeziorze znajduje się ranczo, na którym można się zatrzymać. Aby dostać się na Lagunę, musimy pojechać z Asuncion do Santa Rosa del Aguaray i stamtąd busem bezpośrednio na Laguna Blanca.

Wyspa Pombero

Abstrakcyjna atrakcja, która dzięki praktycznie zerowej liczbie turystów jest atrakcją wręcz światową. Malutka wyspa położona przy mieście Cerrito. Wyspa jest bardzo wąska i mierzy zaledwie 200 metrów długości. Znajduje się na nim mikroskopijny las liczący kilkadziesiąt drzew, a całość otoczona jest piaskiem naniesionym przez prąd rzeki Parana. Jeżeli szczęście dopisze, będziemy sami na wyspie. A w weekendy znajdziemy tu sporo lokalnych mieszkańców, a nawet obnośnych sprzedawców!

Park Narodowy Ybycui

Park Narodowy Ybycui (Parque Nacional Ybycui) położony jest w połowie drogi między Encarnacion a Asuncion, dzięki czemu podróżując po Paragwaju łatwo do niego dotrzeć. Park posiada sporo dawnej, kolonialnej zabudowy, a co najważniejsze - kilka pięknych wodospadów, w których możemy wejść do wody. Park posiada miejsce kempingowe, dzięki czemu jest tam wiele osób, nie zdziw się, że spotkasz lokalnych mieszkańców, którzy są tu całą rodziną, grillują i piją yerba mate na zimno, czyli terere.

Park Narodowy Tinfunqué

Park Narodowy Tinfunqué (hiszp. Parque Nacional Tinfunqué) to park położony w regionie Gran Chaco - regionie o który Boliwia z Paragwajem toczyła zażarte boje ze względu na znajdujące się tu złoża ropy naftowej. Kiedy wojna zakończyła się w 1938 roku, a oba państwa postanowiły podzielić się tym terenem, okazało się, że... ropy nie ma tutaj praktycznie wcale. Mimo to część regionu posiada bardzo ciekawy ekosystem, który spowodował otwarcie w jego części Parku Narodowego. Park mieści się na południu regionu. Otworzono go w 1966 roku - jest to najstarszy park narodowy Paragwaju. Możemy spotkać tu masę lokalnych zwierząt, od tapirów po jaguary i oceloty.

Park Narodowy Defensores del Chaco

Drugi park narodowy położony w regionie Chaco - tym razem na północy. Wielki, równinny teren na którym znajdziemy sawannę z dziesiątkami gatunków zwierząt. Park otworzono w 1975 roku, jest to drugi najstarszy park narodowy Paragwaju.

Park Narodowy Cerro Cora

Park Narodowy Cerro Cora to największy obszar chroniony w Paragwaju. Jego powierzchnia wynosi 5 538 ha, czyli tyle, ile zajmuje niecałe 8000 boisk piłkarskich! Park Narodowy Cerro Cora znajduje się we wschodnim regionie Paragwaju, w departamencie Amambay, 45 km od stolicy departamentu, Pedro Juan Caballero. Położony jest przy samej granicy z Brazylią.

Park jest domem dla różnych dzikich zwierząt, w tym małp, jaguarów i papug. Jest to świetne miejsce do obserwacji ptaków, wędrówek i biwakowania. Jest to również ważne miejsce historyczne. Na terenach parku rozegrała się 1 marca 1870 roku ostatnia bitwa wojny paragwajskiej.

Niestety, ale dotarcie do parku jest czasochłonne. Należy pojechać busem ze stolicy Paragwaju, Asuncion, do stolicy departamentu Amambay, Perdo Juan Cabalerro i stamtąd pojechać kolejnym autobusem, już bezpośrednio do parku. Czas przejazdu ze stolicy kraju to 8h, natomiast kurs z Cabalerro do Cerro Cora trwa godzinę.

Villarrica

Villarrica to założone przez Hiszpanów w 1682 roku miasto, które jest jednym z najstarszych miast Paragwaju. Słynie z zachowanej  zabudowy kolonialnej. Jest świetnie zlokalizowane, dzięki czemu można łatwo tutaj dotrzeć - znajduje się w połowie drogi z Brazylii do Asuncion i z Encarnacion do Asuncion. W mieście znajdziemy zachowane stare miasto, kilka świątyń oraz dawnych budynków urzędowych.

Asuncion

Stolica i największe miasto Paragwaju. Fascunująca mieszanka starego i nowego. Wypełnione architekturą z czasów kolonialnych oraz kilkoma, bardziej nowoczesnymi perełkami, jak chociażby Pałac Rządowy. Opisowi atrakcji Asuncion poświęciliśmy osobny, duży  artykuł: atrakcje Asuncion.

Problemy i podsumowanie

Będąc w Paragwaju miałem problem z odwiedzeniem niektórych atrakcji. Siłą rzeczy doprowadziło to do tego, że nie pisałem o nich w tej liście. Trudności napotkane na miejscu uświadomiły mi jeszcze jedno. Paragwaj pozostaje nieodkrytym przez turystę krajem i potrwa to jeszcze długą ilość czasu. W Paragwaju widać zacofanie względem nie tylko turystyki, ale i infrastruktury ogółem. Nie bez powodu jest to najmniej zurbanizowany kraj Ameryki Łacińskiej. Paragwaj posiada kilka miejsc, które w przyszłości mogą sprowadzać do niego rzesze turystów, jednak w chwili obecnej miejsca te nie są w żaden sposób zaadaptowane, nie ma do nich ogólnego dostępu, a nawet posiadając własny samochód może się okazać, że do miejsca tego nie ma jeszcze drogi i nawet mając auto 4x4 ryzyko ugrzęźnięcia w błocie jest bardzo duże. Jest to o tyle poważny problem, że zdarza się nawet, że nie ma jeszcze wybudowanej drogi do narodowego parku. Paragwajowi trzeba dać czas. I cieszyć się tym, że jest to kraj nieodkryty - nawet w chwili obecnej posiada on tyle miejsc, że z całą pewnością możemy do niego jechać i cudownie spędzić czas.