Kolej w Chinach - jak podróżować pociągiem po Chinach? Poradnik

Zapraszamy do przeczytania przewodnika Taniego Zwiedzania po Chinach!

Jako ciekawostkę dodam, że jeden bilet udało się dla mnie zarezerwować, ale już z Szanghaju do Hong Kongu okazało się to niemożliwe (WSZYSTKIE bilety były już wyprzedane) i w trybie awaryjnym musiałem szukać samolotu  szkoda, bo podróżowanie pociągiem po Chinach to fajna przygoda!Ja bilet relacji Pekin – Szanghaj miałem zarezerwowany już wcześniej. Jedyne co musiałem zrobić to odebrać go na dworcu w stolicy Chin! Łatwizna, można by pomyśleć  Pojechałem tam z samego rana w dzień wyjazdu. Miałem ze sobą paszport i numer rezerwacji. Sam dworzec jest ogroooooooooooomny! Kas biletowych jest około 100! i uwaga 1 (JEDNA) angielskojęzyczna z kosmicznie długą kolejką. Nie mam pojęcia dlaczego w kolejce do stanowiska nr 16 stało tak dużo Chińczyków, ale ja w ogóle wielu rzeczy nie tam nie rozumiałem  po odstaniu 1,5h w kolejce z biletem w kieszeni udałem się w drogę powrotną do hotelu. Wciąż miałem dzień przed sobą. Pociąg ruszał ok. 21.30.

Słów kilka jeszcze o cenach. Klasy pociągu są trzy. Ja zdecydowałem się na jazdę tą środkową, czyli nie najdroższą, ani nie najtańszą. I było zgodnie z oczekiwaniami. Bez luksusów, ale wystarczająco. Niestety podróżowanie pociągiem po Chinach wcale nie jest takie tanie. Bilet relacji Pekin – Szanghaj w klasie 2 (są 3 przypominam) kosztuje ok. 250zł i to za zwykły pociąg. Ultraszybkie są oczywiście dużo droższe!Naczytałem się sporo o problemach jakie mogą mnie spotkać na dworcu, więc postanowiłem pojechać tam z dużym wyprzedzeniem. Mój hotel znajdował się dość blisko dworca i można tam było dojechać metrem z jedną przesiadką, jednak mając w pamięci przygody z walizką w metrze i wysokie temperatury zdecydowałem się na taksówkę. Jakie było moje zdziwienie, kiedy żaden z taksówkarzy nie chciał mnie ze sobą zabrać. Za krótki kurs?! Chyba tak! W końcu jakiś się nade mną zlitował i podrzucił te 3km do dworca. Uważajcie na chińskich taksówkarzy (choć nie aż tak bardzo, jak na tych z Bangkoku)!

Na dworcu znowu schody  udało mi się rozszyfrować, że mój pociąg odjeżdża z 11 peronu. Znalazłem więc go bez większych problemów i spokojnie rozsiadłem się czekając na godzinę odjazdu. Po pewnym czasie zorientowałem się jednak, że to chyba jednak nie tutaj, ponieważ po pierwsze nie było tam zbyt dużo ludzi, a po drugie żadnej informacji o pociągu do Szanghaju. W końcu udało mi się znaleźć młodą dziewczynę, która po chińsko-angielsku-migowemu powiedziała mi, że to jest owszem 11 peron, ale 5 terminalu, a ja mam odjazd z 6. Wyobrażacie sobie 6 terminali i na każdym minimum 11 peronów!!! Tych peronów było więcej, a i terminali prawdopodobnie też  kosmos!W końcu jednak udało mi się znaleźć odpowiednią bramkę i kilkanaście minut przed odjazdem wszedłem do swojego przedziału. Wyglądał on bardzo schludnie. 4 łóżka, z czystą pościelą, ręcznik i kapcie dla każdego. Moimi współtowarzyszami podróży było 2 Chińczyków i jednak Chinka. Wszyscy sporo starsi ode mnie. Na początku próbowali coś zagadywać, ale ich znajomość angielskiego nie pozwoliła nam na dłuższą wymianę zdań. W sumie to nie pozwoliła praktycznie na żadną  Wymienialiśmy więc kurtuazyjne uśmiechy i z racji tego, że byłem bardzo zmęczony szybko zasnąłem. Największym problemem okazał się być jeden z dwóch Chińczyków, który chrapał tak głośno, że nie mogłem spać, ale nie narzekałem  przejażdżka chińskim pociągiem zaliczona!